Dolarizasyonun en uç hali ilgili ülkede yerel para biriminin tedavülden kalkması ve başka bir döviz cinsinin resmi para birimi olarak kullanılmasının kabulü olan tam dolarizasyon olgusudur (örneğin Ekvador kendi para biriminden vazgeçip ABD Doları kullanmaktadır). Tam dolarizasyon bazen hiç yerli para kullanılmadan doğrudan başka bir ülkenin para birimini resmi para birimi olarak kabul edilmesi sonucu da olur (örneğin Kosova Euro kullanmaktadır). Avro Bölgesi ülkeleri de kendi para birimlerini kullanmaktan vazgeçip ortak para birimi olarak Euro’yu seçmişlerdir.

Dolarizasyonun çeşitli nedenleri vardır. En önemli neden ülke para birimine duyulan güven kaybıdır. Özellikle geçmişte ani ve yüksek devalüasyonlar sonucu alım gücünde azalmaların meydana gelmesi o ülkede yaşayanların gittikçe kendi para birimlerinden uzaklaşmalarına neden olabilir. Yapılan ticaret işlemleri, varlık alım satımları, kira ödemeleri ve hatta maaşlar yabancı para cinsinden veya yerel para olsa bile yabancı paraya endeksli olarak gerçekleşmeye başlar.

Dolarizasyonun bir genel kavram olduğu unutulmamalıdır. ABD Doları, Euro, Pound veya başka bir yabancı para biriminin de kullanılması dolarizasyon ile ifade edilir.

Genellikle ikame edilen paralar gelişmiş ülke para birimleri olup küresel düzeyde rezerv para statüsüne sahiptirler.

Dolarizasyonun en önemli göstergelerinden biri ülke içindeki yerleşik tasarruf sahiplerinin yabancı para cinsinden yatırım yapmış oldukları tutarların toplam yatırım araçları tutarına oranıdır.

Dolarizasyon sürecinin tersinin yaşandığı durum ise ters dolarizasyon olarak adlandırılır.